Paryskie katakumby od dawna są obiektem szczególnej uwagi zarówno lokalnych mieszkańców, jak i licznych podróżników. Co każdego roku przyciąga tak ogromną liczbę zwiedzających? Z reguły jest to chęć poznania historii wielkiego miasta. Chociaż nikomu nie jest tajemnicą, że czasami poszukiwacze ekstremalnych lub przygód udają się do paryskich katakumb. Miejsca te są w rzeczywistości owiane tajemnicą i tajemnicą, a znalezienie odpowiedzi na wiele pytań zajmie lata i lata.
Ten artykuł ma na celu opowiedzenie o tak interesującym i raczej nieznanym obiekcie francuskiej stolicy, jakim jest podziemne miasto zmarłych. Czytelnik pozna szczegóły, o których z reguły nawet najbardziej doświadczeni przewodnicy nie opowiadają turystom.
Sekcja 1. Opis ogólny
Katakumby rozciągające się pod stolicą Francji to system tuneli, które pojawiły się pod miastem w odległej przeszłości.
Tajemnicze podziemne galerie mają długość ponad trzystu kilometrów. Historycy uważają, że starożytne kamieniołomy powstały wwynik wydobycia materiałów niezbędnych do budowy pałaców i katedr w mieście w okresie średniowiecza. Później loch stał się grobem dla wielu osób i zamienił się w ogromny cmentarz. Liczba pochowanych tutaj paryżan przekracza obecną populację stolicy Francji.
Nawet w starożytności Rzymianie wydobywali w tych miejscach wapień, ale kopalnie były typu otwartego. Stopniowo wraz z rozwojem miasta rosła również liczba takich manufaktur. Główna część tuneli pojawiła się za czasów króla Francji Filipa Augusta, który panował w latach 1180-1223, kiedy do budowy wałów ochronnych użyto wapienia.
Sekcja 2. Katakumby paryskie. Historia pochodzenia
Łączna powierzchnia podziemnych tuneli powstałych podczas rozwoju wapienia wynosi około 11 tysięcy metrów kwadratowych. m.
Pierwsze podziemne wydobycie wapienia rozpoczęło się za Ludwika XI, który za to podarował ziemię zamku Vauvert. W okresie renesansu dzielnice Paryża szybko się rozrastały, a do XVII wieku. podziemne paryskie katakumby, których zdjęcia znajdują się obecnie w prawie wszystkich przewodnikach poświęconych stolicy Francji, trafiły do miasta, co spowodowało ryzyko zawalenia się gleby na ulicach.
W 1777 r. król Ludwik XVI ustanowił inspekcję w celu sprawdzenia kamieniołomów, która działa do dziś. Od 200 lat pracownicy tej instytucji pracują nad wzmocnieniem i zapobieganiem zawaleniom w lochu. Wiele kopalń zostało wypełnionych betonem, ale fortyfikacje są stopniowo erodowane przez wody gruntowe Sekwany iryzyko zawalenia się pozostaje.
Sekcja 3. Krótkie tło historyczne
Historia paryskich katakumb jest bezpośrednio związana z życiem mieszczan. Jak? Rzućmy okiem na kilka faktów:
- W podziemnych galeriach Chaillot, podczas światowej wystawy w Paryżu (1878), otwarto kawiarnię Katakumby. Wielu z przekonaniem mówi, że po prostu nie da się nie odwiedzić tego miejsca
- Grzyby rosną w lochach stolicy, co jest ulubionym produktem narodowej kuchni Francji.
- Słynny pisarz Victor Hugo stworzył największą epicką powieść Nędznicy, której fabuła jest ściśle związana z podziemnym światem Paryża.
- Podczas II wojny światowej kamieniołomy były używane przez przywódców francuskiego ruchu oporu. Latem 1944 zorganizowano tam kwaterę główną, która znajdowała się zaledwie 500 metrów od tajnego nazistowskiego bunkra.
- W epoce zimnej wojny i groźby ataku nuklearnego niektóre tunele lochów zostały zamienione na schrony przeciwbombowe.
- "Paryskie katakumby" to jeden z nielicznych filmów, który kręcono nie na planie, ale bezpośrednio w lochach.
Sekcja 4. Co to jest Ossuarium?
W średniowieczu Kościół katolicki nie zabraniał pochówków w pobliżu kościołów, z których większość znajdowała się w miastach. Na Cmentarzu Niewinnych, który jest największym w Paryżu, pochowanych jest ponad dwa miliony ludzi. Szczątki nie tylko zwykłych parafian, ale takżeludzie, którzy zginęli podczas zarazy i zginęli w masakrze w noc św. Bartłomieja. Na cmentarzu pochowane są również setki niezidentyfikowanych ciał.
Nie wszyscy wiedzą, że groby często osiągały głębokość 10 metrów, a kopiec ziemi wzrósł do 3 metrów.
Nic dziwnego, że cmentarz miejski stał się później źródłem infekcji, aw 1763 roku parlament zakazał masowych grobów w mieście. W 1780 r., po zawaleniu się muru oddzielającego dziedziniec kościelny od miejskiego, cmentarz został całkowicie zamknięty, a nikt inny nie został pochowany w obrębie Paryża.
Przez długi czas szczątki po dezynfekcji były przewożone do podziemnych kamieniołomów Tomb-Isoire. Robotnicy ułożyli kości na głębokości ponad 17 metrów, w wyniku czego pojawił się mur i prawie 780 metrów chodników ze szczątkami zmarłych, które ułożono w okrąg. Tak więc w paryskich katakumbach w 1786 r. założono Ossuarium. Około sześć milionów ludzi znalazło tu spokój, w tym wiele znanych osobistości, ale jeszcze więcej - nikomu nieznane.
Dzisiaj 5. Paryskie katakumby
Według opinii turystów, wchodząc do Ossuarium, nawet nie zauważasz, że znajdujesz się na głębokości 20 metrów. Tutaj można zobaczyć malowidła ścienne z XVIII wieku, różne zabytki i eksponaty historyczne, ołtarz znajdujący się w szybie nawiewnym.
Goście i miejscowi mówią, że zwracając baczną uwagę na sufit, widać czarną kreskę – „nić Ariadny”, która w przeszłości pomagała nie zgubić się w galeriach, kiedybyła elektryczność. Teraz w lochach wciąż znajdują się miejsca, które nie zmieniły się od tego czasu: pomniki i płaskorzeźby zainstalowane na miejscach pochówku minionych stuleci; studnia wapienna; filary wspierające sklepienie.
Ogólnie rzecz biorąc, należy zauważyć, że paryskie katakumby (2014 – kolejne potwierdzenie tego) stają się coraz bardziej popularną atrakcją francuskiej stolicy.
Sekcja 6. Jak dostać się do środka
Wejście do paryskich katakumb znajduje się w pobliżu stacji metra „Denfert-Rochereau” (Denfert-Rochereau). Punkt orientacyjny - rzeźba lwa. Katakumby są otwarte codziennie (oprócz poniedziałków) od 10.00 do 17.00. Koszt wycieczki to 8-10 euro (dzieci do lat 14 gratis).
Nawiasem mówiąc, doświadczonym podróżnikom zaleca się zwrócenie uwagi na fakt, że indywidualne wizyty są zabronione.
Obecnie dostępne są galerie o długości 2,5 kilometra. Istnieją również obszary zamknięte, które są niebezpieczne do odwiedzenia. W listopadzie 1955 r. wydano w Paryżu ustawę zakazującą przebywania w tych miejscach. A od 1980 roku osobne brygady policyjne monitorują przestrzeganie tych zasad.
Sekcja 7. Dlaczego nielegalne wizyty są niebezpieczne
Pomimo wszystkich zakazów są poszukiwacze mocnych wrażeń, którzy ryzykując życiem, nielegalnie wchodzą do lochów przez studzienki kanalizacyjne, stacje metra itp.
Podziemne galerie z wąskimi i niskimi labiryntami mają skomplikowane przejścia, w których łatwo się zgubić. Tak w1793 dozorca kościoła Val-de-Grâce próbował znaleźć w kamieniołomach stare piwnice winne, ale się zgubił. Jego szczątki odnaleziono dopiero wiele lat później, identyfikując biedaka po kluczach i pozostałych ubraniach.
Jest też wielu współczesnych "bohaterów", ale lokalna policja robi wszystko, co możliwe, aby uniemożliwić takim nieszczęsnym podróżnikom wejście.
Tak naprawdę w tym kraju jest wiele ciekawych rzeczy: wieża Eiffla, Luwr, niesamowite starożytne miasta, ocean, niekończące się pola winnic, paryskie katakumby… Jednak o Francji należy tylko pamiętać na pozytywne chwile i radosne minuty. Każdy, kto zdążył już odwiedzić wspomniany obiekt, jest gotów odwieść Cię od pochopnego czynu.
