Paramushir to jedna z północnych wysp Wysp Kurylskich, położona w niewielkiej odległości od Półwyspu Kamczatka. Jest to obszar o dość surowym klimacie. Należy do terytorium Rosji, do regionu Sachalin. Nazwa wyspy jest tłumaczona jako „duża”. Tak nazywali go Ainu, ludzie, którzy żyli w dawnych czasach na wyspach japońskich. Według innych wersji nazwa oznacza „zatłoczony”. Chociaż teraz trudno to tak nazwać. Jedyną osadą na wyspie Paramuszir jest Severo-Kurilsk, której liczba mieszkańców ledwie przekracza dwa i pół tysiąca.
Opis
Paramuszir należy do północnej grupy Wysp Kurylskich wraz z takimi jak Onekotan i Pułapki. W pobliżu, nawet na północy, znajduje się mniejsza wyspa Shumshu. Sąsiednie terytoria są oddzielone Drugą Cieśniną Kurylską. Powierzchnia wyspy Paramushir wynosi około dwóch tysięcy kilometrów, jest jedną z największych na archipelagu.
Tu są wulkany, góry, kilka jezior, z których najsłynniejszym jest Lustro. Warunki klimatyczne charakteryzują się silnymi wiatrami o każdej porze roku, czasami osiągają ponad 200 kmza godzinę. W związku z tym na wyspie jest niewiele drzew i dużych krzewów, strefa leśna jest praktycznie nieobecna. Życie tutaj również nie jest łatwe: w sezonie zimowym poziom śniegu przekracza limit. Często mieszkańcy muszą grabić łopatą wejście do zasypanego śniegiem mieszkania. Inne problemy: możliwe i powtarzające się powodzie, trzęsienia ziemi, erupcje.
Z historii
Do początku XVIII wieku Ajnu mieszkali na wyspie Paramuszir, nie akceptując władzy Rosji. Lud odmawiał płacenia państwu podatków w naturze, dopóki na terytorium nie pojawili się uzbrojeni kozacy. Następnie Ainu poddali się władzom. Od lat 30. przyjęli wiarę prawosławną, przyjęli obywatelstwo. Później ludność zaczęła wymierać. Uważa się, że przyczyną jest epidemia ospy. W 1875 roku Paramushir został przekazany Japończykom, a obszar ponownie zaczął być zaludniany. Pojawiło się pierwsze miasto (obecnie Siewiero-Kurilsk). Japończycy zajmowali się rybołówstwem, założyli port. A podczas II wojny światowej terytorium zostało zajęte przez wojsko. Zainstalowano tu artylerię, powstało lotnisko dla obrony przeciwlotniczej.
W 1945 roku na Paramuszir przybyli radzieccy spadochroniarze i Japończycy musieli się poddać. Terytorium stało się częścią Związku Radzieckiego. Osiedla zostały przemianowane, Rosjanie zaczęli się tam przenosić, wyposażać swoje domy i zarządzać gospodarstwem domowym. Ale pokojowa egzystencja nie trwała długo. W 1952 roku Paramushir nawiedziło tsunami.
Brak systemu ostrzegania spowodował dużą liczbę ofiar żywiołów. Osady zostały zniszczone. Powrót do zdrowia przebiegał powoli. Siewiero-Kurylsk został praktycznie przebudowany.
Severo-Kurilsk
Osada powstała w północnej części wyspy, niedaleko od niej - ruiny japońskiego lotniska w czasie wojny. Wcześniej miasto nazywało się Kasivabora. W odległości kilku kilometrów wznosi się wulkan Ebeko. Jej szczyt znajduje się na wysokości 1037 m. Nieco dalej znajduje się góra Nasedkina, dziesięć metrów wyższa od wulkanu. Inne osady pozostały na wyspie, jest ich w sumie około ośmiu, ale po tsunami istniejące budynki nie zostały odrestaurowane. Bo wsie są jeszcze puste. Mieszkańcy miasta zajmują się głównie rybołówstwem, istnieje zakład zajmujący się jego przetwórstwem i przetwórstwem owoców morza.
Na wyspie Paramushir są szkoły dla dzieci, w tym szkoła muzyczna, w połowie lat 70. ubiegłego wieku otwarto Dom Kultury, w którym odbywają się koncerty i imprezy świąteczne. W latach 90. pojawił się nowy szpital. Teraz istnieje nawet małe muzeum poświęcone przyrodzie i historii regionu.
Flora i fauna
Jeśli porównamy różnorodność gatunkową roślin i żywych stworzeń na wyspie Paramushir i na Kamczatce, liczba gatunków w drugiej strefie terytorialnej jest znacznie wyższa. Roślinność na wyspie jest uboższa. Z krzewów występuje praktycznie tylko jedna odmiana - wierzba oudowa. Roślina jest odporna na zimno i wiatry. Rośnie także w Chinach, Jakucji. Najczęściej można go spotkać w pobliżu rzek.
W ciepłym sezonie mieszkańcy zbierają jagody, borówki. Olcha irodzaj lilii, saranki. Na zboczach wzgórz można znaleźć powszechną w Rosji i niezwykle pożyteczną roślinną herbatę wierzbową. Jeśli chodzi o zwierzęta, w tych okolicach żyje wyjątkowe zwierzę - ryjówka Paramuszir. Można spotkać niebezpieczne dla ludzi lisy, białe, brunatne niedźwiedzie. Ryb jest dużo, przede wszystkim łowią różowego łososia i łososia sockeye. Głębiny morskie w pobliżu wyspy są siedliskiem japońskich wielorybów.
Wulkan Chikurachki
Na Grzbiecie Karpińskim, daleko od miasta, można zobaczyć stratowulkan. Wciąż aktywny, okresowo zasypujący otaczający teren popiołem. Jedno z jego ostatnich „przebudzeń” miało miejsce w lipcu 2016 r. Popiół dotarł do obszaru 100 km od wulkanu, pokrył cienką warstwą domy i samochody w Sewero-Kurylsku. Wśród zarejestrowanych ostatnich erupcji odnotowano w 2015 roku. Eksperci twierdzą, że wulkan nie stanowi większego zagrożenia dla mieszkańców miasta: znajduje się dość daleko. Ale istnieje pewne zagrożenie dla przelatujących samolotów.
Czas trwania ostatnich słabych erupcji zwykle wahał się od kilku dni do kilku tygodni. Ostatni z potężnych miał miejsce w 1986 roku. Wtedy wulkan wyrzucił strumienie lawy, a popiół wzniósł się na wysokość 11 kilometrów. Proces trwał co najmniej trzy tygodnie.
Przylądek Wasiliew na wyspie Paramushir
Przekraczając wyspę wzdłuż jej długości, można dotrzeć do Przylądka Wasiliewa. Po drodze spotkasz wulkan Karpinsky, kilka rzek, przez które trzeba będzie przejść przez bród. Na przylądku zachowało się wiele ówczesnych sprzętów i konstrukcji.wojna. Jest też latarnia morska, w której na stałe mieszka kilka osób. W dzielnicy znajdują się stare hangary lotnicze, dawne lotnisko japońskie, bunkry i inne budynki. W tych miejscach można zobaczyć radzieckie czołgi, traktory, różne rodzaje broni używanej w czasie II wojny światowej i porzuconej później. Sprzęt zardzewiał i nie nadaje się do użytku.
Za przylądkiem Wasiliew na wyspie Paramuszir na Wyspach Kurylskich znajduje się przylądek Kapustny (jeśli podążasz w kierunku z Severo-Kurilsk).
Element nie śpi
W tych częściach kraju często dochodzi do trzęsień ziemi. Miejscowi są do nich przyzwyczajeni i wiedzą, jaką taktykę zastosować. We wrześniu 2017 roku na wyspie Paramushir doszło do wielkiej powodzi. Część budynków i wyposażenia w Siewiero-Kurylsku ukryto pod wodą. Przyczyną powodzi był wzrost poziomu wody w rzece po długotrwałych deszczach. Kurs zmienił się i skierował się prosto do miasta. Podobne incydenty często zdarzają się w Paramushir. Ale najstraszniejszym zagrożeniem jest kolejne tsunami lub tajfun. Jednak ludzie nauczyli się już przewidywać takie zjawiska. A jeśli coś zagraża ludzkiemu życiu, wszyscy zostaną wcześniej powiadomieni i przygotowani. Możliwa jest nawet tymczasowa ewakuacja.
Jak się tam dostać?
Możesz dopłynąć na wyspę na specjalnie wynajętym statku morskim. Na przykład na małym statku na dwadzieścia do trzydziestu miejsc. Koszt wynajmu takiego pojazdu jest jednak dość wysoki. Punktem wyjścia trasy jest zwykle Pietropawłowk-Kamczacki, z którego zatoki odpływają statki. Przybywając z Jużno-Sachalińskaproblematyczne: odległość to ponad 1300 km. W pobliżu wysp pasażerowie są przenoszeni do pontonów. Podczas gdy statek przechodzi procedurę rejestracji, pasażerowie łodzi cumują do brzegu.
Następnie grupy turystów powinny być również sprawdzane przez służby graniczne. Najważniejsze jest, aby mieć przy sobie paszport (zagraniczny - dla mieszkańców obcych krajów). Innym sposobem dotarcia na wyspę Paramushir jest helikopter. Ale zmienna pogoda pozwala na to tylko w określone dni. Cena lotu (wynajem samolotu) jest również bardzo wysoka.
Co zobaczyć?
Przede wszystkim turyści przyjeżdżają do Paramushir, aby zobaczyć wyjątkowe miejsca dziewiczej przyrody. Szalejące morze, liczne wodospady, szczyty gór i wulkany tworzą niesamowity krajobraz. Przy dobrej pogodzie na wyspie Paramushir można robić świetne zdjęcia. Co, nawiasem mówiąc, jest dość rzadkie. Miejsca najlepiej zwiedzać w sierpniu, ten miesiąc uważany jest za najcieplejszy w roku. Niepożądane jest odwiedzanie w lutym: silne mrozy i znaczna warstwa śniegu nie pozwolą Ci cieszyć się pięknem natury.
Podróżnicy zainteresowani historią wojenną i technologią będą zainteresowani przyjrzeniem się umocnieniom pozostałym z czasów, gdy region należał do Japonii.
Ale powinieneś być ostrożny podczas spaceru po wyspie: na ziemi mogą znajdować się stare muszle, które nie miały czasu eksplodować. Innyniebezpieczeństwo wiąże się ze spotkaniem z niedźwiedziami. Jednak zwierzęta starają się nie przyciągać wzroku ludzi. Nie zapomnij o prawdopodobieństwie erupcji. Możesz zapytać swojego przewodnika lub lokalnych mieszkańców o zasady postępowania w takich sytuacjach.
Spacery po wyspie
Przed wyjazdem należy zaopatrzyć się w żywność i lekarstwa, a także ciepłe ubrania i najwygodniejsze buty. Turyści, którzy stawiają sobie za cel kilkudniową wędrówkę z podbiegami, powinni liczyć się z tym, że na trasie będą musieli przeprawiać się przez rzeki i strumienie. Niziny są zwykle wilgotne i mgliste. Mżące deszcze są tu stałym towarzyszem turystów. Ostrożność należy ominąć japońskie okopy z czasów wojny. Niektóre dziury są już zarośnięte i mogą łatwo przez nie wpaść.
Przechodząc przez terytorium do Przylądka Wasiliewa, jest mało prawdopodobne, aby po drodze spotkać ludzi. Niedaleko miasta znajdują się małe wodospady o wysokości do 15 metrów. Spacerując wzdłuż wybrzeża, można zobaczyć 50-metrowe wodospady wyspy Paramushir. Gdzie się znajdują, mogą określić pobliskie rzeki.
