Moskwa i okolice to miejsce o wyjątkowej architekturze. Punkty widokowe oferują widoki na odnowione stadiony i nowoczesną Moskwę. Ale szczególną wartość mają starożytne dzielnice i parki. To tutaj każdy turysta może poczuć atmosferę majestatycznego miasta, odetchnąć świeżym powietrzem parkowych alejek, cieszyć się piękną scenerią i odpocząć.
Moskwiczanini zwykle wyjeżdżają do swoich daczy, gdy zbliża się weekend, a ci, którym nie powiodło się, szukają spokojnego miejsca na spacery na łonie natury z rodzinami. Do tych celów bardzo odpowiednie są moskiewskie osiedla, gdzie można spacerować na świeżym powietrzu i nauczyć się czegoś nowego i interesującego. Ich wygląd sięga XV wieku. Dwór - dom otoczony parkiem i budynkami o znaczeniu gospodarczym. Posiadłości moskiewskie były często oryginalnymi ośrodkami kulturalnymi stolicy. Po rewolucji październikowej większość z nich została rozgrabiona. Następnie niektóre szczególnie wybitne zostały odrestaurowane i przeniesione do rangi zabytków architektury lub muzeów. Łatwym sposobem na znalezienie osiedli na mapie są dzielnice regionu moskiewskiego (często nazwy są takie same).
Osiedle Bykowo(Woroncow-Dashkov)
Główne atrakcje: oszałamiające piękno głównego domu, Ermitażu, kościoła, parku, budynków dla służby i potrzeb domowych. Styl głównego domu osiedla Bykovo w regionie moskiewskim i Ermitażu to swobodne połączenie europejskiego stylu i racjonalizmu. Obszar ten otrzymał swoją nazwę ze względu na fakt, że bydło było tuczone i ubijane na jego polach w celu późniejszego transportu do Moskwy.
Historia osiedla
Pierwszymi właścicielami majątku byli szlachcice z rodziny Woroncowów. Majątek został im podarowany przez Piotra Wielkiego za wierną służbę państwu rosyjskiemu. Później dekretem cesarzowej Katarzyny Wielkiej dom został przeniesiony na własność Izmailowa. Od tego momentu rozpoczęła się historia osiedla, która sięga naszych czasów. Katarzyna II nie była pod wrażeniem dekoracji głównego domu, więc nowi właściciele postanowili go zrekonstruować. W prace zaangażowany był słynny architekt Wasilij Bazhenov. Nie było faktycznych dowodów na udział słynnego architekta w budowie budynku, ponieważ Bazhenov wypadł z łask i odwrócił uwagę od wszystkich rozpoczętych planów. Autorstwo wynika z charakterystycznego stylu budynków oraz faktu wieloletniej współpracy Michaiła Michajłowicza Izmailowa (właściciela osiedla) z utalentowanym architektem.
Na terenie posiadłości wykopano trzy zbiorniki. W ogrodzie iw jego otoczeniu znajdowały się ozdobne budowle: fontanny, posągi, teatr powietrzny. W Ermitażu odbywały się świeckie spotkania, odbywały się wieczory, ciesząc się grą muzyków.
W pamięci jego zmarłej żony MichaiłaMichajłowicz wzniósł drewniany kościół. Swoją nazwę otrzymał na cześć ikony Matki Bożej Włodzimierskiej. Architektem budynku był Matvey Kazakov. Warto zauważyć, że fasadę kościoła zdobi płaskorzeźba przedstawiająca właścicieli: Michaiła Michajłowicza i jego żonę Marię Aleksandrowną. Początek budowy przypada na 1783 rok, dziś kościół jest zabytkiem architektury światowej. Wygląda elegancko i lekko, w 1830 roku dobudowano do niego dzwonnicę.
Główny dom został odbudowany po pożarze w 1812 roku przez architekta Bernarda de Simon. Panią domu była Irina Iwanowna Woroncowa-Dashkova. Ta dama aspirowała do luksusu i marzyła, aby majątek przewyższał swoim pięknem majątek dworu cesarskiego. De Simon przebudował dom w stylu angielskim, zmienił wyposażenie i przeznaczenie wnętrza. Na elewacji północnej, pod gzymsem, umieszczono herb rodów Woroncowów i Daszków. U dołu kwiaty lilii i różowe pąki, u góry figurki aniołów i broni wojskowej. Napis po łacinie brzmi: „Lojność rodziny jest niezachwiana”.
Później, podczas Rewolucji Październikowej, majątek został splądrowany i umieszczono w nim sanatorium przeciwgruźlicze. Z dodatkowych budynków zachował się tylko jeden pawilon. Obecnie teren posiadłości jest rozdrobniony i znajduje się w dziale organizacji, z których żadna nie bierze odpowiedzialności za zachowanie i restaurację tego wyjątkowego historycznego miejsca.
Jak się tam dostać: ze stacji metra Vykhino i stacji metra Kuzminki autobusem 424, przystanek Khram. Pociągiem z Kazańskiegostacja, stacja „Udelnaya”, następnie autobusem 39 lub 23 do przystanku „Temple”. Samochodem: autostradą Riazanskoye, skręcić na Bykovo 8 km, jechać do Żukowskiego i Bykowa, następnie jechać prosto przez Bykowo i na światłach między Bykowo i Żukowskim skręcić w prawo, a następnie ponownie w prawo w ul. Autostradą i kieruj się prosto do świątyni.
Osiedle Zacharowo (moskiewskie osiedle Puszkina)
Lokalizacja - dzielnica Odintsovo. Inna nazwa to moskiewska posiadłość Puszkina. Pierwszym właścicielem ziemi został bojar Kamyszyn. Otrzymał te ziemie w darze za dobrą służbę na początku XVII wieku. Później kilkukrotnie zmieniali się właściciele. Po pewnym czasie panią majątku została Maria Hannibal. Była babcią Aleksandra Siergiejewicza Puszkina, geniusza literatury rosyjskiej. Kiedy nabyła majątek, nie mieszkała już z mężem, a wolny czas poświęcała wnukom. Maria Alekseevna zaszczepiła w Puszkinie miłość do języka rosyjskiego, ponieważ poeta pisał swoje pierwsze wiersze po francusku. Babcia poety mówiła najczystszym rosyjskim, wielu współczesnych zauważyło piękno i bogactwo przemówienia Marii Aleksiejewnej. Fakt ten wpłynął na pracę przyszłego pisarza.
Sam Puszkin bardzo lubił tę posiadłość, od szóstego roku życia spędzał tu każde lato. Ulubionym miejscem poety był stary sklep pod drzewem nad stawem. Tam przyszły wielki poeta i pisarz po raz pierwszy zapoznał się ze swoją rodzimą literaturą, legendami i eposami.
Widzę moją wioskę, Moje Zacharowo; it
Z płotami w falistej rzece
Z mostem i zacienionym zagajnikiem
Zwierciadło wody odbija…
Te linie są dedykacją dla posiadłości.
Została sprzedana, gdy młody poeta miał dwanaście lat i nadszedł czas, aby odejść i zdobyć wykształcenie.
Teraz odwiedzający mają okazję spacerować tymi samymi alejkami, oddychać powietrzem, siedzieć pod lipami nad stawem, tak jak kiedyś Puszkin.
Osiedle należy do państwa i uzyskało dla nich status muzeum-rezerwatu. JAK. Puszkina. Odbywają się tu spotkania literacko-muzyczne, wieczory poetyckie. Festiwal Puszkina odbywa się corocznie. W parku znajdują się trzy muzea: pałac i dwie oficyny. Ich budowa sięga XVIII wieku. Godny uwagi jest także kościół Przemienienia Pańskiego, którego wygląd pochodzi z końca XVI wieku. Główny dom jest dokładną kopią domu, w którym spędził dzieciństwo Aleksander Siergiejewicz. Niestety oryginał nie zachował się do naszych czasów.
Jak się tam dostać: pociągiem z Dworca Białoruskiego na dworzec. Zacharowo lub do ul. Golicyno, następnie autobus 22, 65 lub minibus 22 do przystanku Zakharovo.
Samochodem: 44 km. Autostrada Mozhayskoye, skręć do Zvenigorod, 2 km do Zakharovo.
Posiadłość Gonczarowa (Yaropolets)
Ta nieruchomość znajduje się w pobliżu miasta Wołokołamsk. Osada, na której rozciąga się jej terytorium, ma starą nazwę - Jaropolets. Dwór jest wyjątkowym zabytkiem architektury. Zespół pałacowo-parkowy składa się z dwóch osiedli, parku, pięknego kościoła, zabytków i muzeów.
Początkowo teren majątku należał do Petra Doroszenki, hetmana Ukrainy. Później terytorium zostało podzielone na dwie części, z których większość została sprzedana hrabiemu Czernyszewowi. Resztę odziedziczyli potomkowie hetmana. Jednym z tych potomków była teściowa genialnego poety Aleksandra Siergiejewicza Puszkina, Natalia Iwanowna Gonczarowa.
Sam poeta dwukrotnie odwiedził posiadłość Gonczarowa Jaropolets w regionie moskiewskim. Natalya Goncharova, żona Puszkina, odwiedziła matkę z dziećmi. Gonczarowowie posiadali majątek przez kilka kolejnych pokoleń. W czasie rewolucji Elena Borisovna Goncharova uzyskała tajne zachowanie majątku. Terenowi nadano status rezerwatu muzealnego, ocalono majątek, dom i wszystkie budynki na tym terenie. Ale nie na długo. W 1924 r. majątek został zrujnowany, pod pretekstem braku miejsca muzeum zamknięto i przekazano na internat. Niektóre budynki zostały rozerwane cegłami przez okolicznych mieszkańców.
Dzisiaj osiedle zostało odrestaurowane i przekazane do Moskiewskiego Instytutu Lotniczego. Pokój, w którym mieszkał Aleksander Siergiejewicz, został odrestaurowany ze zdjęć, w posiadłości odbywają się obchody urodzin Puszkina i Natalii Gonczarowej, wieczory literackie i muzyczne. W 1994 roku na terenie osiedla nakręcono film „Młoda dama-Chłopka”.
Jak się tam dostać: z dworca kolejowego Riżski pociągiem do Wołokołamska, następnie autobusem 28 do Jaropolca.
Posiadłość Ostankino
W połowie XVI wieku obszar ten nosił nazwę Ostashkovo, a od 1584 roku należał do urzędnika Wasilija Szczelkałowa. Sława MoskwaMuzeum-Posiadłość Ostankino, którą rodzina Szeremietiewów w latach 1743-1917 otrzymała podczas swojej własności.
Fakty historyczne
Słynny teatr pojawił się w moskiewskim majątku Ostankino dzięki Nikołajowi Pietrowiczowi Szeremietewowi. Postanowił urzeczywistnić ideę stworzenia centrum sztuki w swoich posiadłościach. Stworzył wyjątkową bibliotekę, nie mający wówczas sobie równych teatr, galerię sztuki. Budynek teatru został zbudowany z drewna i dzięki swojemu kształtowi podkowy miał doskonałą akustykę. Na scenie teatru wystąpiła słynna aktorka pańszczyźniana końca XVIII wieku Praskowia Żemczugowa, która później została żoną Nikołaja Pietrowicza Szeremietiewa. Galeria sztuki zawiera kolekcję dzieł znanych artystów XVIII-XIX wieku.
Sam budynek został zbudowany z drewna, wszystkie detale wystroju również były drewniane. Jednocześnie praca była tak umiejętnie wykonana, że na zewnątrz wyglądały, jakby zostały stworzone z drogich metali i kamieni. Elementy wyposażenia wnętrz w domu, takie jak żyrandole, krzesła itp., zostały stworzone specjalnie dla osiedla Ostankino na indywidualne zamówienie. W posiadłości organizowano wakacje, na scenie teatru wystawiano występy autorów rosyjskich i zagranicznych. Zachowała się dekoracja teatru, odbywają się w nim spektakle i opery, grana jest muzyka tamtych czasów.
Na początku XIX wieku, wraz z wyjazdem rodziny Szeremietiewów z Rosji, majątek przeszedł na własność państwa i powstało moskiewskie Muzeum Ostankino Estate. Zespół architektoniczny posiadłości składa się z pałacu, kościoła św. Trójcy, dziedzińca frontowegoi park. Wszystkie elementy są zabytkami architektury i dziedzictwem kulturowym. Na terytorium odbywają się wystawy, regularnie odbywa się festiwal muzyczny Sheremetyevo Seasons.
Jak się tam dostać: stacja metra VDNH, następnie tramwajem 11 lub 17 do przystanku końcowego „Ostankino”. Od M. „Alekseevskaya” trolejbusem 9 lub 37 do przystanku „Ulica Koroleva”.
Osiedle Orłowskaja (Otrada)
Zlokalizowany w dzielnicy Stupinsky. Miejsce to stało się sławne dzięki właścicielowi - Władimirowi Grigorjewiczowi Orłowowi. Był najmłodszym z braci, współpracownikiem Katarzyny Wielkiej. Vladimir był znany jako osoba spokojna, lubiąca życie kulturalne, dobrze zorientowana w nauce i kochająca samotność. Po śmierci rodziców wychowywali go bracia i zdobywał wykształcenie za granicą. W wieku 23 lat, dzięki żywości umysłu i postępowym poglądom, Władimir Grigoriewicz otrzymał stanowisko asystenta Prezydenta Akademii Nauk Kirilla Grigoriewicza Razumowskiego. Później ze względów zdrowotnych Orłow musiał ponownie opuścić Imperium Rosyjskie. W trakcie podróży poznał osobistości świata kultury i nauki iz niektórymi z nich do ostatnich dni korespondował.
Vladimir Grigorievich nazwał posiadłość - Otrada. Nazwał to niczym więcej niż „mój zamek”.
Główny pałac został zbudowany w stylu angielskim, dekoracja domu została pozbawiona nadmiernego luksusu. Posiadłość wyróżniała surowość i asceza. Władimir Grigoriewicz organizował tu imprezy towarzyskie i wieczory muzyczne. Dom odwiedzili znani pisarze, wielkie umysłytym razem.
Dom mistrza posiadłości Oryol w regionie moskiewskim był otoczony wspaniałym ogrodem. Władimir Grigoriewicz kazał sprowadzić do niego jelenie, aby nawet ogród przypominał majątki angielskich panów. W ogrodzie rosły drzewa owocowe: morele, śliwki i rzadkie jak na tamte czasy ananasy.
Osiedle było otoczone rzeźbionym ogrodzeniem, przy głównym wejściu posągi lwów wznosiły się na kolumnach (później, na początku XX wieku, posągi zniknęły bez śladu). Nad bramą głównego wejścia oraz przy głównym wejściu do pałacu umieszczono herby domu Orłowów - wizerunki dwóch orłów i dwóch lwów. Vladimir Grigorievich miał także własny teatr pańszczyźniany, w którym regularnie wystawiano przedstawienia. Zaproszenia zostały wysłane do najsłynniejszych rodzin sąsiednich. Jak we wszystkich posiadłościach, posiadłość Oryol ma własną świątynię - kościół św. Mikołaja Cudotwórcy. Po śmierci hrabiego Władimira Grigoriewicza na terenie posiadłości powstała rodzinna krypta - cerkiew-grobowiec Wniebowzięcia NMP.
Teraz budynek posiadłości Oryol w regionie moskiewskim jest w opłakanym stanie. Terytorium zostało przekazane sanatorium FSB. Samo sanatorium zostało zbudowane jako osobny budynek i nikt nie dba o stary dwór, a dostęp do niego jest problematyczny. Tylko kościół jest dostępny do zwiedzania.
Jak się tam dostać: pociągiem ze stacji Paveletsky do stacji. „Mikhnevo”, potem autobusem do przystanku. Sanatorium FSB.
Samochodem: jedź autostradą A108. Rejon Stupinsky, wieś Semenovskoye.
Dwór Golicynów (Bolshiye Vyazemy)
Zlokalizowany w pobliżu Zvenigorod we wsi Bolshie Vyazemy. Golicyni byli sąsiadami z A. S. Puszkin, poeta, często odwiedzał ich majątek, studiował bogatą bibliotekę. Na terenie majątku Golicyno w obwodzie moskiewskim, w pobliżu świątyni, znajduje się miejsce pochówku chłopca, który zmarł w wieku sześciu lat. Chłopiec miał na imię Nikołaj Puszkin - był bratem matki genialnego poety.
Historia posiadłości sięga czasów, gdy ziemie zostały przyznane Borysowi Godunowowi. Położył podwaliny pod budowę świątyni w Bolshiye Vyazemy. Do dziś zachowały się unikatowe freski z XVI wieku.
Wzniesiono wieżę mistrza (w tym czasie z drewnianego szkieletu), budynki gospodarcze, jarmark. Rozpoczęła się budowa klasztoru. Do tej pory przetrwały jedynie pozostałości murów twierdzy.
W połowie XVII wieku ziemie te przeszły w posiadanie dworzanina z rodziny Golicynów, wychowawcy Piotra Wielkiego. Borys Aleksiejewicz i jego potomkowie zarządzali majątkiem do rewolucji 1917 r. Największy wkład w aranżację i zewnętrzną dekorację głównego domu i parku wniósł prawnuk Golicyna, Nikołaj Michajłowicz. Wybudowano dwie oficyny, jeden służył jako kuchnia, w drugim mieszkała służba. Wzniesiono także duży przestronny dom pana, założono park z trzema alejami i stawami. W szklarni sadzi się śliwki, wiśnie i morele. Nikołaj Michajłowicz zaczął zbierać słynną bibliotekę Golicyna, miał zamiłowanie do kolekcjonowania. Dom zgromadził wiele antycznych przedmiotów wyposażenia wnętrz, porcelanowych naczyń o niesamowitej urodzie.
Później majątek przeszedł na jego brata, którego żona byłasłynna świecka dama, ukochana druhna Katarzyny Wielkiej - Natalia Pietrowna Golicyna. Ta kobieta w młodości była niezwykle piękna, była bardzo dumna ze swojego małżeństwa i uważała imię Golicyn za najstarsze w Imperium Rosyjskim. Puszkin znał jednego z pra-bratanków Natalii Pietrownej, który powiedział mu zestaw kart, który rzekomo pozwalał mu zawsze wygrywać. Tę tajemnicę wyjawiła mu księżniczka Golicyna. Tak więc Aleksander Siergiejewicz wpadł na pomysł powieści Dama pikowa. Jej prototypem stała się Natalia Pietrowna.
Ciekawostka: w czasie Wojny Ojczyźnianej 1812 r. do majątku przybyli kolejno feldmarszałek Kutuzow i cesarz Napoleon. Pod tym względem majątek prawie nie został zniszczony w czasie wojny. Na osiedlu znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona tym wydarzeniom.
W 1917 roku, jak większość szlachty, właściciele opuścili majątek. Utworzono w nim internat, w latach wojny ambulatorium. Unikalny zbiór publikacji drukowanych uległ rozdrobnieniu, a książki trafiły do bibliotek moskiewskich i zwienigordzkich. Rzadkie okazy przedmiotów gospodarstwa domowego, zbiory obrazów, meble trafiały do muzeów. Później, w okresie powojennym, w budynku głównym mieściły się różne placówki oświatowe. Terytorium posiadłości Golicyno w obwodzie moskiewskim jest muzeum.
Jak się tam dostać: pociągiem z Dworca Białoruskiego na dworzec. „Golicyno”, następnie autobus 38, 50, minibus 38, 79, 1055 do przystanku „Instytut”. Lub chodzić 20 minut.
Samochodem: 44 km autostrady Mozhayskoye.
Posiadłość Voskresenskoye
Lokalizacja - dzielnica Leninsky w obwodzie moskiewskim. Obecnie z dawnej świetności pozostały tylko wspomnienia, przetrwał tylko opuszczony park. W XVIII wieku posiadłość należała do słynnej rodziny szlacheckiej Bestużewów. Przedstawiciele tej dynastii starali się zachować państwo, ale nie interesowało ich życie na wsi. Głowy rodzin zajmowali się polityką zagraniczną, dlatego często byli nieobecni w Imperium Rosyjskim, zajmowali się życiem świeckim wyłącznie w interesie państwa, a przyjęcia i przyjęcia w ich domu były rzadkie. Na początku XIX wieku majątek został sprzedany Aleksandrowi Wasiljewiczowi Suchowo-Kobylinowi, dziadkowi słynnego dramatopisarza i filozofa.
Od 1910 roku majątek przeszedł w posiadanie Nikołaja Karlowicza von Meck. Pełnił funkcję prezesa zarządu Kolei Moskwa-Riazan. Jako osoba aktywna Nikołaj Karlowicz z całym zapałem rozpoczął odbudowę majątku. Osiedle przekształciło się w nowoczesny zespół architektoniczny. Budynki drewniane zastąpiono murowanymi, zainstalowano wodociąg i prąd. Na terenie znajdowały się budynki gospodarcze, hodowano konie i bydło.
Teraz majątek Voskresenskoye w obwodzie moskiewskim został bezpowrotnie utracony. Ocalał tylko opuszczony park.
Na zakończenie
Moskiewska ziemia jest pełna pięknych miejsc i byłyby one jeszcze bardziej niezwykłe, gdyby nie przeszła przez nie rewolucja 1917 roku. Niestety większość szlacheckich gniazd uległa zniszczeniu, skradziono przedmioty wyposażenia wnętrz, unikatowe kolekcje, wyposażenie, a nawet fragmenty wystroju wnętrz lubzniszczony. Oprócz opisanych w artykule, w Moskwie i regionie jest o wiele więcej wspaniałych miejsc, na przykład osiedla w obwodzie puszkińskim w regionie moskiewskim, popularne to Archangielskoje i Caricyno. Być może w przyszłości uda się przywrócić przynajmniej zewnętrzną dekorację zachowanych pałaców. Na razie możemy obserwować, jak wyglądały najsłynniejsze moskiewskie osiedla z zachowanych do dziś zdjęć. Niemniej jednak mamy okazję dotknąć historii, odetchnąć powietrzem czasu. A w pogodny dzień wolny możesz wybrać się z rodziną do regionu moskiewskiego i odwiedzić słynne miejsca.
