Ten stosunkowo stary trzyprzęsłowy most nad rzeką Moskwą jest częścią trasy Trzeciej Obwodnicy Transportowej między zakładami Lichaczowa a stołeczną dzielnicą Danilovsky. Początkowo istniał most Starodaniłowskiego, zbudowany z drewna.
W latach 1959-1961 wybudowano główny most według projektu inżyniera Giprotransmosta S. Ya. Terechina. oraz architekci Jakowlew K. N. i Jakowlew Yu. N.
Drewniany most
Zamiast obecnego mostu Awtozawodskiego przez rzekę przechodził drewniany most o nazwie Starodaniłowski. Został zbudowany według projektu Kałmykowa N. Ya w latach 1915-1916, aby obsługiwać szybko rozwijające się w tamtych czasach południowe przedmieścia Moskwy. Znajdował się na trasie współczesnego przejścia Nowodanilowskiego, nieco dalej niż współczesny most - 300 metrów w dół rzeki. Przeprawa ta miała 3 przęsła (70 metrów) z centralną sekcją podnoszenia o długości 20 metrów, która wznosiła się na wysokość dwóch metrów, aby umożliwić przepłynięcie statków. W tym samym czasie statki rzeczne składały maszty, aby przejść pod nim, ale to było…za mało.
Podczas odbudowy całej gospodarki rzecznej w latach 30. zachował się jednak drewniany most Starodaniłowskiego. W czasach sowieckich ułożono na nim 2 tory tramwajowe oraz wyposażono 2 pasy dla komunikacji samochodowej.
Budowa mostu Awtozawodskiego
W Moskwie w 1953 roku podjęto decyzję o wymianie starego mostu. Wcześniej podjęto próbę odkażania (konserwacji) górnych części wiązarów mostu, które do tego czasu zaczęły gnić. Należy zauważyć, że od 1953 roku wszystkie konstrukcje drewniane są poddawane działaniu środków antyseptycznych, aby zapobiec gniciu. Jednak taka procedura nie mogła poprawić przepustowości, dlatego w 1959 r. Rozpoczęto budowę nowego mostu Avtozavodsky. Stary Starodaniłowski służył do otwarcia nowego do 1961 roku. Niedaleko obecnego mostu nadal widoczne są zachowane filary starej konstrukcji drewnianej.
Do 1986 roku tramwaje kursowały wzdłuż nowego mostu ze stacji metra Tulskaja i Awtozawodskaja do stacji Proletarskaja. W związku z pracami remontowymi od 1986 r. ruch tramwajowy został wstrzymany i ponownie przywrócony w 1988 r. W tym czasie gałąź stała się ślepym zaułkiem - za mostem znajdował się obrotowy pierścień. W 1992 roku linie tramwajowe zostały całkowicie zlikwidowane.
Cechy konstrukcyjne i cechy nowoczesnego mostu
Most ma trzy przęsła (148 m - środkowe i 36, 4m - bok). Całkowita długość wraz z konstrukcjami przybrzeżnymi wynosi około 900 metrów przy maksymalnej szerokości 43,4 metra. Pośrodku przęsła kanału mostek wyposażony jest w zawias. Podstawą konstrukcji w przekroju są 4 belki skrzynkowe. Szerokość tej ostatniej wynosi 5,5 metra, wysokość 7,5 metra nad podporami i do 2,65 metra w zamku przęsłowym.
Sam belki są prefabrykowane, składające się z elementów w kształcie skrzynek o wadze około 160 ton. Napinanie zapewnia 576 linek stalowych o średnicy 45 mm. Podobnie jak w przypadku wiaduktu Begovoy i mostu dla pociągów metra w Łużnikach, do pokrycia przęseł bocznych mostu Avtozavodsky zastosowano nie do końca udany projekt belek.
Bezpośrednio podczas eksploatacji ujawniono mankament w schemacie projektowania i sposobie montażu, w wyniku którego następuje stopniowe odkształcanie konstrukcji przęseł wraz z osiadaniem zamka skarbcowego. Spadek do 1990 r. wyniósł 1,3 m od szacowanej wysokości. Główną przyczyną tego problemu była uproszczona metoda montażu.
Ostatnie remonty
W 1992 roku most musiał zostać zamknięty z powodu naprawy. Prace rekonstrukcyjne trwały do 1996 roku, ale głównej wady systemu zawiasowego nie udało się wyeliminować. Po raz drugi most został zamknięty w latach 2000-2001, po czym został włączony do Trzeciego Pierścienia Transportowego. Podczas naprawy wymieniono przęsła boczne tego samego typu Łużnikowa, a przy wyjściach zamontowano wiadukty boczne.
Jesienią 2016 r. ruch na moście Avtozavodsky był ograniczony ze względu na regularneprace remontowe, które spowodowały dość poważne zatory na trzecim pierścieniu transportowym. Remont zakończono latem 2017 roku.
