Katedra w Reims (Francja) to nie tylko arcydzieło architektury gotyckiej. Oprócz wartości artefaktu budynek ten ma jeszcze inne, ważniejsze znaczenie. Kiedyś wszyscy monarchowie Francji wzięli w nim koronację. Przechowywano tu mirrę (olejek aromatyczny), według legendy, zesłaną przez samego Boga z nieba na chrzest i namaszczenie do królestwa Clovis. I choć Francja od dawna jest republiką, katedra jest rodzajem symbolu wielkości kraju i jego chwalebnej przeszłości. Dla koneserów średniowiecznej architektury niemałą wartością jest również Cathédrale Notre-Dame de Reims. W przeciwieństwie do Notre Dame de Paris, która mieszała różne style, katedra w Reims jest doskonałym przykładem wysokiego gotyku. Pomimo tego, że budynek został wzniesiony przez całą plejadę kolejnych architektów, wszystkie jego części tworzą organiczną całość. Przyjrzyjmy się bliżej temu zabytkowi architektury średniowiecznej, wpisanemu na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Prototyp Katedry w Reims
Na miejscu budowli podczas podboju Galii przez Rzym znajdowały się łaźnie. Surowy charakter Szampanii sprawił, że legioniści budowali w Reims i byli ciekawiForum: w przeciwieństwie do innych miast jest zadaszone, co pozwoliło mieszkańcom zgromadzić się pod ochroną murów przed deszczem i zimnem. Kiedy chrześcijaństwo stało się religią państwową, na miejscu tego terminu zbudowano pierwszą katedrę. Biskup Reims, bł. Nikazjusz poświęcił go ku czci Matki Bożej. Pod koniec V wieku, w 498 roku, w katedrze tej ochrzczony został z rąk Remigiusza wódz Franków Chlodwig. Później to nawrócenie z pogaństwa na chrześcijaństwo zostało powiązane z koronacją. W końcu Clovis I był nazywany monarchą Francji. W 816 Ludwik Pobożny również wybrał Reims na miejsce swojej koronacji. Przewodził całemu Świętemu Cesarstwu Rzymskiemu. Aby wesprzeć ich roszczenia do władzy wolą Bożą, królewska propaganda zapoczątkowała legendę o Świętym Szkłarze. Powiedzmy, że w czasie chrztu Clovisa z nieba zstąpił gołąb niosący w dziobie fiolkę pokoju.
Obecna katedra w Reims: historia
Złota legenda o szklanej gablocie, a także kolejny cud dokonany przez Remigiusza (mówi się, że podobnie jak Chrystus w Kanie Galilejskiej zamienił wodę w wino), wzmocniły władzę polityczną i władzę arcybiskupów Reims. Już wtedy Kościół Rzymski rościł sobie pretensje do inwestytury. Aby stać się prawowitym władcą, trzeba było w tej katedrze zostać koronowanym. Budynek był kilkakrotnie rozbudowywany i przebudowywany. Na początku XIII wieku był wspaniałym przykładem architektury romańskiej. Ale w 1210 roku wybuchł pożar, który prawie doszczętnie zniszczył katedrę. Arcybiskup Reims Aubry de Humbert nakazał rozebrać ruiny, a rok później, 6 maja 1211 roku, położył pierwszy kamień w budowienowy budynek. Architekci pracowali nad katedrą, również poświęconą Matce Bożej, przez 64 lata. Został zbudowany, jak mówią, od podstaw. Oznacza to, że budowle romańskie zostały całkowicie rozebrane i nie zostały włączone do kompleksu.
Architekci
Zważywszy na znaczenie katedry dla Korony Francuskiej, do jej budowy zaproszono najlepszych architektów tamtych czasów. Plan budynku opracował pierwszy architekt – Jean d'Orbe. Według jego planu miała to być bazylika trójnawowa, przecięta transeptem. Świątynia miała być ozdobiona siedmioma wieżyczkami ze spiczastymi iglicami. I w tym momencie pomysł pierwszego architekta nigdy nie został zrealizowany. Obecnie świątynię wieńczą tylko dwie wieże, których górne kondygnacje ukończono w 1427 roku. Ale nigdy nie były przykryte namiotami o ostrych kątach. Pozostali główni architekci „z wielką starannością i starannością” (według kronikarza) kontynuowali dzieło Jeana d'Orbe. W 1231 jego następcą został Jean le Loup, aw 1247 Gaucher z Reims. Duży wkład w budowę wniósł Bernard z Soissons, który wpadł na pomysł ogromnej rozety na zachodniej elewacji. Dwie wieże i Galeria Królów zostały stworzone na początku XIV wieku przez Roberta de Coucy. Pomimo długiej budowy i twórczych ambicji wybitnych architektów, styl katedry w Reims pozostał nienaruszony. Jedynie fasadę zachodnią można zaliczyć do „ognistego gotyku”. Ale nie narusza kamiennej symfonii. W końcu ogólny styl katedry to klasyczny gotyk.
Opis
Budynek ma 140 metrów długości i prawie 30 metrów szerokości. Jest to więc największa budowla sakralna we Francji,postarzane w stylu gotyckim. Masywność budowli jest jednak niezauważalna ze względu na liczne ostrołukowe ażurowe łuki, ostrosłupowe iglice i strome szczyty. Z daleka wydaje się, że świątynia wznosi się w niebo. Jedna z dwóch wież pełni funkcję dzwonnicy. Gotycka katedra w Reims, podobnie jak inne świątynie tego stylu w Strasburgu, Chartres czy Kolonii, była ozdobiona licznymi rzeźbami. Większość z nich niestety zaginęła - Wielka Rewolucja Francuska, a zwłaszcza I Wojna Światowa okazały się surowe dla sakralnych budowli Szampanii. Jednak to, co pozostaje, można oglądać godzinami. Najsłynniejszą rzeźbą, która stała się znakiem rozpoznawczym nie tylko katedry, ale całego miasta Reims, jest Uśmiechnięty Anioł. Warto zwrócić uwagę na postać Atlasa, który zainspirował V. Hugo do stworzenia wizerunku Quasimodo. Portale świątyni ozdobione są scenami koronacji Matki Boskiej, Męki Pańskiej i Sądu Ostatecznego. Galeria Królów to rząd 56 gigantycznych posągów.
Grecka chwila rzeźby gotyckiej
To, na co eksperci radzą zwrócić uwagę, to kompozycja spotkania Maryi z Elżbietą. Płaskorzeźba ta znajduje się na prawo od głównego wejścia. Dwie postacie kobiece są tak bliskie kanonom starożytnej Grecji, że nie przestaje to zadziwiać krytyków sztuki. Niestety nie zachowało się nazwisko genialnego rzeźbiarza, który brał udział w budowie świątyni około 1220 roku. Ale jego geniusz jest wyczuwalny w innych posągach i płaskorzeźbach. Katedra w Reims jest ozdobiona niesamowitymi witrażami i klasycznymi gotyckimi różami. Szczególną uwagę należy zwrócić na oknofasada północna, która opowiada o stworzeniu świata.
Znaczenie dla Francji
Katedra w Reims wielokrotnie stała się sceną ważnych wydarzeń dla losów kraju. Tak więc w 1429 roku, przy aktywnym udziale Matki Boskiej Orleańskiej Joanny d'Arc, odbyła się tu koronacja Karola VII. To wydarzenie było punktem zwrotnym w wojnie stuletniej. W XVI wieku arcybiskup Reims otrzymał słowiańską Ewangelię w nieznany sposób. Przez długi czas wszyscy królowie francuscy przysięgali wierność rękopisowi cyrylicy, jak również tajemniczym pismom. Ostatnie namaszczenie na królewskość odbyło się 29 maja 1825 r. Ale okres odbudowy nie trwał długo i wkrótce Karol X opuścił arenę polityczną.
Katedra i czas
Pomimo tego, że świątynia z XIII-XIV wieku wyglądała tak jak teraz na zdjęciu, Katedra w Reims jest do pewnego stopnia "remake". Podczas I wojny światowej słynna bitwa nad Marną zamieniła miasto w samo centrum działań wojennych. Katedra została prawie doszczętnie zniszczona w wyniku niemieckich bombardowań. Pozostałości lub fragmenty oryginalnych rzeźb przeniesiono do pobliskiego pałacu biskupiego (Palais Du Tau). A nad samą katedrą rozpoczęły się długie prace konserwatorskie. Zakończyli się dopiero w 1938 roku. Witraże zostały odrestaurowane (przy pomocy szkiców Marca Chagalla) dopiero w 1974 roku.
