Fergana: zabytki, historia edukacji, współczesność

2024 Autor: Harold Hamphrey | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 10:20

Każde miejsce, w którym mieszka dana osoba, ma swoją historię i zabytki. Ferghana nie jest typowym uzbeckim miastem. Został zbudowany w czasach Imperium Rosyjskiego jako twierdza, w której znajdował się garnizon. Szerokie ulice promieniowały z niego jak wachlarz we wszystkich kierunkach. Z tym okresem związanych jest niewiele miejsc historycznych.

Tworzenie miasta

Fergana pierwotnie miała funkcjonować jako centrum wojskowo-administracyjne na terenie dawnego królestwa Kokand. Jego układ był z tym całkowicie zgodny. Został opracowany przez wojskowych topografów, inżynierów. Ulice rozchodzące się od twierdzy we wszystkich kierunkach były szerokie. Jego centrum stanowiła twierdza wojskowa z garnizonem rosyjskim. Wybrany obszar znajdował się 9 kilometrów od starożytnego miasta Margilan, którego wiek wynosił ponad 2 tysiące lat. Według historyków została założona przez Gilanów z Persji, którzy sprowadzili tu hodowlę.

W 1876 r. gubernator wojskowymianowany generałem M. D. Skobelevem. Miasto otrzymuje nazwę Nowy Margilan. Dużą wadą wyboru terenu była obecność bagien w części północno-wschodniej i północnej. Długo nie można było ich osuszyć, więc wielu mieszkańców cierpiało na malarię. Ten problem został następnie rozwiązany.

Miasto rozwijało się powoli. Wynikało to z kwestii transportu i oddalenia od Rosji. Przez Stary Margilan przechodziła odnoga linii kolejowej, której stacja nazywała się „Gorczakowo”. Zostało to następnie poprawione. Linia kolejowa została przedłużona z Gorczakowa.

W 1907 miasto zostało nazwane Skobelevo na cześć pierwszego generalnego gubernatora, które nosił do lat 30. ubiegłego wieku. Przybyli tu nie tylko specjaliści z Rosji, wokół niej osiedliła się miejscowa ludność. Na początku XX wieku jedną trzecią mieszkańców stanowili miejscowi ludzie pracujący w fabrykach lub handlujący na lokalnym rynku.

Zabytki Fergany tego czasu

W 1879 wybudowano budynek Zgromadzenia Oficerów, przemianowany w czasach sowieckich na Dom Oficerów. W 1891 r. wybudowano Dom Namiestniczy, dziś mieści się w nim miejski teatr dramatyczny. W 1887 r. założono ogród miejski (park), który przetrwał do dziś. W 1903 r. otwarto nowo wybudowane Gimnazjum Męskie (budynek administracyjny FerSU), cerkiew i Jome Masjid (meczet katedralny).

Te nieliczne zachowane budynki, a także stare domy, w których wojsko, specjaliści, inżynierowie, nauczyciele, lekarze, robotnicy,przybycie do miasta stworzyło niepowtarzalną atmosferę. Jej ozdobą, ochroną przed palącymi promieniami słońca, były ogromne platany (platany), które stały się wizytówką Fergany, jej znakiem rozpoznawczym, a także dużą ilością róż. Wzdłuż ulic układano liczne rowy, doprowadzając wilgoć do drzew i chłód dla mieszkańców miasta.

okres sowiecki

W okresie powojennym miasto zaczęło się dynamicznie rozwijać. Powstały duże zakłady i fabryki. Przybyli tu specjaliści z europejskiej części Związku Radzieckiego. W mieście powstaje żelbetowa fabryka, rozpoczyna się budowa budynków tzw. „Chruszczowa”. Zapewniło to mieszkanie wielu ludziom, ale zniszczyło tożsamość miasta.

Stara część Ferghany pozostała nietknięta. Chociaż nie było w tym żadnych specjalnych dodatków, to ona stworzyła wyjątkową oryginalność, której nie było w innych miastach. Przytulny, zacieniony park, założony w XIX wieku nad brzegiem małego i krnąbrnego rzeczki „Margilan-say”, był ulubionym miejscem wypoczynku mieszczan. Prawie cała ludność tubylcza była analfabetami. W całym regionie otwarto szkoły. Wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniu na nauczycieli w 1930 r. utworzono instytut pedagogiczny. Pojawił się teatr dramatyczny, otwarto kina, pałace kultury.

W czasach sowieckich rola miasta była z góry ustalona - stać się przemysłowym centrum republiki. Sprzyjał temu fakt, że mieszkała tu głównie ludność europejska. Rdzenni mieszkańcy to głównie rolnicy. Powstały fabryki i fabryki, największe w Uzbekistanie. Ferghana stała się centrumhodowla serów i przemysł chemiczny. Zbudowano lotnisko. Rozwinęła się infrastruktura miasta. Wybudowano centralne wodociągi, kanalizację, szpitale, przedszkola, obiekty sportowe. Otwarto nowe linie autobusowe, po mieście zaczęły kursować trolejbusy.

Szachimardan

Otoczona zielenią i kwiatami Ferghana, w pobliżu której znajdują się miasta Margilan - centrum hodowli jedwabników, Kokand, Kuva, z zachowanymi pomnikami historii Uzbekistanu, w czasach sowieckich stała się częścią ruchu turystycznego trasa przez miasta Uzbekistanu. Przyjeżdżali tu ludzie z całej Unii iz zagranicy. Niedaleko miasta, wśród gór pasma Alai, znajduje się kolejna atrakcja Fergany - wioska Shakhimardan - ulubione miejsce wypoczynku mieszkańców, położona na wysokości 1,5 tys. m n.p.m.

Uważa się, że został założony przez czwartego kalifa Hazrat-Ali - zięcia proroka Mahometa. Świadczy o tym również nazwa wsi, którą tłumaczy się jako „pan ludu”. Tutaj znajduje się jeden z jego siedmiu grobów. Najprawdopodobniej jest to legenda, ponieważ nie ma na to historycznych dowodów. Ale to miejsce jest naprawdę piękne. W czasach sowieckich istniało mauzoleum uzbeckiego pisarza i pedagoga Khamzy-Hakima-Zade, który został zabity przez Basmachów.

Kokand

Miasto jest bogate w zabytki, z których głównym jest pałac Chudojara Chana, zbudowany w 1871 roku po aneksji Chanatu Kokand do Rosji. Składa się z 7 dziedzińców otoczonych budynkami. W jegoW budowie brali udział najlepsi rzemieślnicy z całej Doliny Fergańskiej. Zdobią go wspaniałe płytki ceramiczne wykonane przez rzemieślników z Rishtanu.

Obecnie znajduje się tutaj muzeum historii lokalnej. Ponadto w mieście można zwiedzić inne zabytki, które przetrwały do dziś. Są to grobowiec Dakhma-i-Shahan, meczet Jami, medresa Narbuta-Biya. W mieście zachowało się wiele budowli z czasów Imperium Rosyjskiego.

Obecnie większość Europejczyków opuściła Ferganę. Przedsiębiorstwa przemysłowe zamknięte. Niegdyś rozwinięte kulturowo i przemysłowo miasto, dziś przekształciło się w prowincję. Ale nadal jest atrakcyjna, bo mieszkają tu najbardziej gościnni i gościnni ludzie na świecie.