Odkąd człowiek po raz pierwszy wzbił się w powietrze, znał upadek. Z każdym rokiem technologia lotu staje się coraz bardziej złożona, doskonalsza i bezpieczniejsza, ale katastrofy lotnicze wciąż się zdarzają. Masowa śmierć ludzi w katastrofie pasażerskiego liniowca staje się nie tylko żalem dla niepocieszonych krewnych ofiar, ale także narodową tragedią.
Ocaleni z katastrofy lotniczej stają się celebrytami w mediach na całym świecie. Dzieje się tak dlatego, że jest ich bardzo mało.
Statystyki katastrof lotniczych
Jeśli weźmiemy pod uwagę statystyki wypadków lotniczych z całego historycznego okresu rozwoju pasażerskiego transportu lotniczego, możemy stwierdzić, że są one niezwykle rzadkie. Szansa, że pojazd rozbije się podczas lotu, startu lub lądowania wynosi 1/8 miliona. Oznacza to, że wejście na pokład tego pechowego samolotu zajęłoby osobie ponad 20 000 lat codziennych lotów losowych.
Konstruktorzy samolotów, agenci ubezpieczeniowi i statystycy zastanawiają się, czy da się przeżyć katastrofę lotniczą? Odpowiedź brzmi tak, ponieważ osoby, które przeżyły upadek z takiej wysokości, mogą podzielić się swoimidoświadczenie.
Jeśli weźmiemy pod uwagę statystyki zidentyfikowanych przyczyn awarii sprzętu, to w ujęciu procentowym będzie to wyglądać tak:
- podczas załadunku samolotu dochodzi do 5% wypadków (najczęściej pożary);
- podczas startu - 17% wypadków;
- podczas wspinaczki tylko w 8% przypadków;
- podczas lotu 6%;
- kiedy samolot opada - 3%;
- podejście jest przyczyną 7% przypadków;
- Lądowanie samolotu - 51%.
Statystyki wszystkich zarejestrowanych przypadków katastrofy samolotu wskazują, że największe ryzyko występuje podczas startu i upadku. Zapewne dlatego pasażerowie klaszczą pilotom po zakończeniu tego etapu lotu.
Ocaleni po katastrofie lotniczej najczęściej wskazują, że coś „nagle” poszło nie tak z samolotem. Tak naprawdę drobiazgowi statyści i pracownicy odpowiedzialni za bezpieczeństwo lotów zauważają, że przyczyną nagłej awarii przyrządów lub zapalonych silników są wady, które nie zostały zidentyfikowane na ziemi, co oznacza, że tam należy szukać przyczyn katastrofy liniowców. przede wszystkim.
Przyczyny katastrof lotniczych
To smutne, ale główną przyczyną wszystkich katastrof lotniczych jest czynnik ludzki. Maszyny nie psują się i nie unieszkodliwiają. Brak należytej uwagi podczas ich montażu, podczas codziennych kontroli usterek oraz świadomej pracy pilotów i dyspozytorów – to wszystko najczęściej prowadzi do awarii sprzętu.
Czy można przeżyć w katastrofie lotniczej,jeśli specjaliści źle wykonali swoją pracę? A w tym przypadku odpowiedź będzie twierdząca, ponieważ dzisiaj zdarzają się przypadki, gdy przy życiu pozostała więcej niż 1 osoba.
Statystyki wypadków lotniczych w procentach przedstawiają się następująco:
- Błąd pilota stanowi 50% przypadków;
- Błędy personelu służącego podczas lotu zostały ujawnione w 7% tragedii;
- wpływ warunków atmosferycznych wyniósł 12%;
- awaria przyrządów i maszyny jako całości - 22% (co nie zostało prawidłowo zidentyfikowane przed lotem);
- terroryzm i inne (niezidentyfikowane przyczyny lub kolizja w powietrzu) - 9%.
Z powyższych powodów, poza pogodą, wszystko inne jest działalnością ludzi. Sugeruje to, że tragedii można było uniknąć, a przypadki ocalałych z katastrofy lotniczej były znacznie wyższe. Jeśli weźmiemy pod uwagę statystyki największych awarii w ciągu ostatnich 30 lat, to ich przyczyną jest:
- DC-8 rozbił się w Nowej Fundlandii w 1985 roku podczas startu z powodu utraty prędkości, zabijając 250 pasażerów;
- Awaria Boeinga 747 w Japonii w 1985 r. spowodowana złymi naprawami, w wyniku której zginęło 520 osób;
- Il-76 w drodze z Kazachstanu do Arabii Saudyjskiej rozbił się w Indiach w 1996 r. w wyniku zderzenia w powietrzu z samolotem Boeing, w wyniku czego zginęło 349 osób;
- IL-76 rozbił się w Iranie w 2003 r. w wyniku uderzenia w ziemię przy słabej widoczności, zabijając 275 osób;
- 224 osoby, które nie przeżyły katastrofy samolotu Kogalymavia w październiku 2015 roku, dodały do smutnych statystyk: powodem jest możliwy atak terrorystyczny.
Są to dalekie od wszystkich poważnych awarii, które miały miejsce w latach 1985-2015, ale nawet one pokazują, że ich przyczyną jest najczęściej ludzka nieostrożność lub nieuczciwość. Lista osób, które przeżyły katastrofę lotniczą byłaby znacznie dłuższa, gdyby specjaliści ds. bezpieczeństwa lotów dobrze wykonywali swoją pracę, a pasażerowie wiedzieli, co zrobić, aby przeżyć.
Co robić w przypadku katastrofy lotniczej
Okazuje się, że istnieją zasady, które naprawdę pomagają ludziom pozostać przy życiu, gdy liniowiec się rozbije. Najbardziej podstawowe instrukcje są podawane przez stewardesy przed rozpoczęciem lotu. Niestety większość pasażerów ich nie słucha, a tym bardziej nie potrafią ich wprowadzić w życie. Wśród najprostszych zaleceń uważanych za obowiązkowe:
- być zapiętymi pasami do startu i lądowania (najlepiej jest siedzieć przez cały lot);
- wiedz, gdzie są kamizelki ratunkowe i jak używać maski tlenowej;
- w sytuacji awaryjnej nie opuszczaj swojego miejsca, a tym bardziej staraj się dostać do bagażnika, aby zachować swoje rzeczy;
- skoncentruj się i przyjmij prawidłową postawę, zanim samolot uderzy w ziemię lub wodę (zegnij głowę do kolan, zakryj ją rękami).
Oprócz tych prostych zasad, istnieje kilka wniosków specjalistów ds. ratownictwa, że osoby, które przeżyły katastrofę lotniczą, zastosowały intuicyjnie i nie ucierpiały.
Większość pasażerów umiera po katastrofie samolotu iogień, bo nie mogą się z niego wydostać na czas. Aby temu zapobiec, powinieneś wiedzieć wcześniej:
- jak odpiąć pasy bezpieczeństwa;
- dokładny kierunek do wyjścia (zwłaszcza jeśli w kabinie jest dym);
- panika to 100% śmierć.
Na przykład George Lamson, wciąż 17-letni nastolatek w 1985 roku, przeżył tylko dlatego, że w momencie zderzenia samolotu, którym leciał z ojcem, jego krzesło zostało wyrzucone z kabina. Gdyby chłopiec nie był przypięty i nie przycisnął głowy do kolan, a po upadku nie zdążył się szybko odpiąć i uciec na bezpieczną odległość, umarłby, podobnie jak pozostałych 70 osób.
Jak pokazują przypadki osób, które przeżyły katastrofę lotniczą, jeśli ktoś nie wpada w panikę i wie, co robić, to ma wszelkie szanse na przeżycie. Badając przykłady takich tragedii, naukowcy doszli do wniosku, że wielu pasażerów zamiast wysiąść z samolotu, czeka na czyjeś instrukcje lub instrukcje. Warto wiedzieć, że w takiej sytuacji każdy jest odpowiedzialny za własne bezpieczeństwo.
Sytuacje wysokiego ryzyka
Chociaż może się wydawać, że ci, którzy przeżyli katastrofę lotniczą, mają tylko szczęście, w rzeczywistości tak nie jest. Jak pokazały dane naukowców z Anglii, którzy zbadali ponad 2000 przypadków ratowania w takim wypadku, ludziom tym pomógł nie zwykły zbieg okoliczności, ale konkretna wiedza i działania oraz odrobina szczęścia.
Okazuje się, że na samolotach są obszary wysokiego ryzyka i bezpieczniejsze, o czym świadczą statystyki przeżycia:
- na przykład ci, którzy siedzą w pierwszych pięciu rzędach w nosie samolotu, mają 65% szans na przeżycie;
- jest jeszcze wyższy dla tych, którzy siedzą w tych rzędach na zewnętrznych siedzeniach (67%), a nie w pobliżu okien (58%);
- pasażerowie na ogonie samolotu mają 53% wskaźnik przeżycia, jeśli siedzą również w pierwszych pięciu rzędach wyjścia awaryjnego;
- ludzie, którzy przeżyli katastrofę lotniczą i usiedli na środku kabiny, są niezwykle rzadkie.
Oprócz obszarów ryzyka w kabinie ważną rolę odgrywa również sam samolot. Statystyki mówią więc, że 73% wszystkich wypadków lotniczych ma miejsce w małych samolotach przeznaczonych do 30 miejsc. Śmiertelne skutki katastrofy jednosilnikowego lub małego samolotu to 68%, co sugeruje, że szansa przeżycia pasażerów i pilotów takich pojazdów jest równoznaczna z cudem.
Jest tylko jeden wniosek - powinieneś latać dużymi samolotami sprawdzonych firm. Jest mało prawdopodobne, że tylko właściwy wybór pojazdu i siedzeń w nim uratuje życie w sytuacji awaryjnej, ale jego pasażerowie będą mieli większe szanse na przeżycie, a ratownicy w katastrofie dużego liniowca nie zadają pytania „czy są jacyś ocaleni w katastrofie lotniczej”, ale zapisz je.
Najtrudniejsze sytuacje
Najtrudniejszą i najniebezpieczniejszą częścią katastrofy jest zderzenie samolotu z ziemią lub wodą. Po tym wydarzeniu ludzie mają tylko 1,5-2 minuty na przeżycie. W tym momencie musisz trzymać się w środku, aby odpiąć się, znaleźć wyjście i wyskoczyć jak najdalej.
Największym zagrożeniem dla życia jest ogień itlenek węgla wypełniający kabinę, co potwierdza kobieta, która przeżyła katastrofę samolotu. Larisa Savitskaya przeżyła zderzenie samolotu, którym leciała z mężem, z bombowcem. Otrzymawszy oparzenia od wybuchającego pożaru, udało jej się skoncentrować i przyjąć właściwą pozycję na krześle, co uratowało jej życie, gdy spadła na nie z wysokości 5200 m na 8 minut.
Jej lądowanie zostało „zmiękczone” przez gałęzie drzew, ale nawet po tym, jak przeżyła taki upadek, musiała doznać poważnego szoku zarówno z powodu obrażeń, jak i faktu, że ratownicy nie spieszyli się z poszukiwaniami rozbitego samolotu, przekonany, że nikt nie przeżył.
„Czy są jacyś ocaleni z katastrofy samolotu?” - to pytanie powinno być w pierwszej kolejności dla tych, którzy mają do czynienia z podobnymi sytuacjami. Larisa czekała dwa dni na pomoc przy złamaniu odcinka szyjnego kręgosłupa i urazie głowy. Jest jedyną, która została dwukrotnie wymieniona w księdze Guinnessa na to samo wydarzenie:
- pierwszy raz jako osoba, która przeżyła upadek z ponad 5 km;
- drugi - jako otrzymujący najmniejsze odszkodowanie za otrzymane szkody - tylko 75 rubli.
Nie mniejszym zagrożeniem dla życia ludzkiego jest zderzenie samolotu z powierzchnią wody, choć większość pasażerów naiwnie wierzy, że może złagodzić upadek. Taka ignorancja elementarnych praw fizyki kosztowała życie wielu ludzi.
Wpaść do oceanu
Kiedy samolot rozbija się nad oceanem, nie jest to niczym niezwykłym, ale liczba ofiar śmiertelnych pozostaje szokująco wysoka, chociaż istniejąosoby, które przeżyły katastrofę lotniczą na wodzie.
Dzieje się tak z kilku powodów:
- przede wszystkim ludzie często nie są w stanie znaleźć i założyć kamizelki ratunkowej z powodu paniki;
- po drugie, aktywują go zbyt wcześnie, a po napompowaniu uniemożliwia nie tylko poruszanie się, ale także wypłynięcie z kabiny, jeśli dostanie się tam woda;
- Po trzecie, nie wiedzą, że uderzenie samolotem w wodę jest równoznaczne z uderzeniem w betonowy chodnik i nie mogą zapiąć pasów, aby przyjąć pozycję ratunkową.
Z wyjątkiem sytuacji, gdy pilot wykonuje awaryjne lądowanie na wodzie, upadek do oceanu jest tak samo niebezpieczny jak upadek na ziemię, co potwierdza jedyny ocalały z katastrofy lotniczej.
Bakari miała 12 lat, kiedy wraz z matką przyleciała z Paryża do Jemenu. Z nieznanego powodu samolot rozbił się w oceanie 14 km od wybrzeża wyspy Bolshiye Komory. Od uderzenia w wodę został rozdarty na kawałki, a dziewczyna wpadła do wody. Miała szczęście, że części liniowca pozostały na jej powierzchni, z których na jednym czekała 14 godzin, aż została zabrana przez przepływającą łódź rybacką.
Historia dziewczyny obiegła świat, ponieważ jest to jeden z tych przykładów, kiedy być może byłoby więcej ocalałych, gdyby pomoc nadeszła na czas. Hipotermia i nie założone na czas kamizelki ratunkowe odebrały życie innym pasażerom.
To nie jest ostatni przykład samotnej osoby, która przeżyła katastrofę lotniczą, która musi walczyć o życie z powodu braku pomocy na ziemi.
Upadek w dżungli
Chociaż istnieją przykłady,gdy upadek samolotu został złagodzony przez gałęzie drzew, liczba ocalałych pasażerów i członków załogi nie wzrosła. To, jak człowiek zachowuje się podczas tragedii, nadal odgrywa dużą rolę.
Przykładem tego jest historia 17-letniej niemieckiej uczennicy podróżującej z matką z Limy do Pucallpy (Peru) przed Bożym Narodzeniem 1971 roku. W rzeczywistości był to krótki lot, który stał się tragiczny, ponieważ samolot wpadł w turbulencje podczas burzy.
Od uderzenia pioruna systemy sterowca zepsuły się, w kabinie wybuchł pożar. Juliana Koepke jest jedyną osobą, która przeżyła katastrofę samolotu podczas tego lotu. Na wysokości 6400 m obydwa skrzydła samolotu odpadły, po czym liner, który wpadł w korkociąg, zaczął się rozpadać.
Dziewczynę uratował fakt, że miała zapięte pasy bezpieczeństwa i przyjęła pozycję ratunkową, gdy rząd krzeseł wraz z jej siedzeniem został „wyrzucony” za burtę. Jesienią został obrócony przez silny wiatr wraz z gruzami z chaty, co doprowadziło do zjazdu w dół i upadku w gęste zarośla amazońskiej dżungli.
Konsekwencją „lądowania” był złamany obojczyk, otarcia i siniaki, ale czekały ją jeszcze większe próby. Położona 500 km od Limy, w gąszczu dżungli, nie znając drogi, ta młoda kobieta, która przeżyła katastrofę lotniczą, została zmuszona do walki o życie w nieznanym rejonie.
Przez całe 9 dni szła w dół rzeki, bojąc się oddalić od niej, aby nie stracić źródła wody. Spożywanie owoców i roślin, które rozpoznała i potrafiłazakłócić, dziewczyna udała się na parking rybaków, którzy zabrali ją do szpitala.
Gdyby Juliana czekała na pomoc w pobliżu rozbitego samolotu, najprawdopodobniej by zginęła. Na podstawie tych wydarzeń włoska telewizja nakręciła film fabularny „Cuda wciąż się zdarzają”, który później uratował życie radzieckiej dziewczynie Larisie Savitskaya, która przez dwa dni czekała na ratowników.
Ocaleni członkowie załogi
Rzadko się słyszy, że członkowie załogi przeżyli katastrofę lotniczą. Być może są zajęci ratowaniem pasażerów lub znajdują się w tej chwili w najbardziej „niekorzystnej” części samolotu, ale to jest fakt.
Ale są przykłady, kiedy stewardesa, która przeżyła katastrofę lotniczą, była jedyną ocaloną. Vesna Vulović miała zaledwie 22 lata w 1972 roku, kiedy samolot jugosłowiańskich linii lotniczych rozpadł się w powietrzu w wyniku bomby terrorystycznej podczas regularnego lotu z Kopenhagi do Zagrzebia.
Ten przypadek można uznać za "cud", ponieważ Vesna był w stanie przetrwać będąc w środku kabiny podczas upadku z wysokości ponad 10 km. Wrak samochodu, w którym jechała, spadł na pokryte śniegiem drzewa, znacznie łagodząc uderzenie.
Drugim "cudem" było to, że gdy była nieprzytomna, znalazł ją rolnik z pobliskiej wioski i zabrał do szpitala. Stewardesa, która przeżyła katastrofę lotniczą po upadku z takiej wysokości, była w śpiączce przez prawie miesiąc, a następnie przez kolejne 16 miesięcy walczyła o możliwość poruszania się i normalnego życia.
Vesna Vulovich została rekordzistką księgi Guinessa jako osoba, która popełniłaskok bez spadochronu z wysokości 10 km. Jest mało prawdopodobne, że znajdzie się śmiałek, który z własnej woli zdecyduje się prześcignąć jej wynik.
Rosyjski katastrofa lotnicza w Egipcie
Jednym z najgorętszych tematów jesieni 2015 roku była katastrofa lotnicza w Egipcie. Dziś „czy są jacyś ocaleni” nie jest już najważniejszym pytaniem w tej tragedii. Jeśli na początku krążyły plotki, że nie wszystkie z 224 osób zginęły, teraz jest to smutny fakt.
Dziś opinia publiczna jest zainteresowana przyczyną śmierci samolotu pasażerskiego i gwarancją, że nie przydarzy się to ponownie rosyjskim samolotom.
Całkowicie różne wersje tego, co stało się z Airbusem A321, prezentują rosyjskie i zagraniczne media. Samolot, który wystartował niezwłocznie, 23 minuty po starcie, z niewiadomych przyczyn zniknął z radarów kontrolerów.
Jedną z wersji, dla której nie znaleziono osób, które przeżyły katastrofę lotniczą w Egipcie, jest eksplozja bomby na pokładzie. Samolot eksplodował na niebie, więc pasażerowie nie mieli prawie żadnych szans.
Władze egipskie twierdzą, że obecność bomby nie została wykryta w środowisku wraku. Dane te zostały przez nich opublikowane po tym, jak eksperci z USA, Anglii i Rosji doszli do innego wniosku.
Jedynym powodem niespójności wniosków ekspertów jest niechęć Egiptu do utraty potencjalnych klientów w sezonie turystycznym i wypłaty odszkodowania Kogalymavia za katastrofę samolotu w jego przestrzeni powietrznej. Gdyby w Egipcie byli ludzie, którzy przeżyli katastrofę lotniczą, otrzymaliby również odszkodowanie zauszkodzenia.
Doczeka się porozumienia, do którego dojdzie obie strony, ale patrząc wstecz na historię aeronautyki, możemy powiedzieć, że samoloty nie tylko rozpadają się w powietrzu i nie znikają z radarów. Nie ma jeszcze ostatecznych wniosków, ale społeczność światowa rozumie, co spowodowało katastrofę samolotu w dzisiejszym Egipcie. Czy są jacyś ocaleni, odpowiedź na to pytanie jest jednoznaczna - „nie”.
Pozytywne statystyki
Znając skrupulatność naukowców w ich pragnieniu obliczania i mierzenia wszystkiego, nie ma wątpliwości, że badali również pytanie, dlaczego ludzie nie przeżyli katastrofy lotniczej.
Powód jest właściwie najbardziej banalny – ten sam czynnik ludzki. Jeśli weźmiemy pod uwagę statystyki zmian przyczyn katastrof lotniczych od 1908 roku, to będzie to wyglądać tak:
- u zarania budowy samolotów od 1908 do 1929 50% wypadków było spowodowanych problemami technicznymi, 30% pogodą, 10% pożarem i 10% błędem pilota;
- do drugiej połowy XX wieku flota powietrzna przedstawiała różne statystyki - 24% dotyczy technologii, 25% - winna jest pogoda, błąd pilota - 37%, pożar - 7%, a ataki terrorystyczne zajmują tylko 5%;
- w XXI wieku statystyki całkowicie się zmieniły - 45% - sprawcą jest czynnik ludzki, 13% - pogoda, 32% - awarie sprzętu, pożar - 3%, a ataki terrorystyczne zajmują 4% przypadków.
Tak zmieniły się przyczyny katastrof lotniczych w powietrzu w ciągu 100 lat. Niemniej jednak dzisiaj jest to najbezpieczniejsza forma transportu, ponieważ do wypadków dochodzi z prawdopodobieństwem 0,00001%. Ponadto coraz więcej faktów pojawia się, gdy zW katastrofie lotniczej nie przeżyła 1 osoba, ale znaczna część pasażerów.
Na przykład 4 osoby przeżyły katastrofę lotniczą, która miała miejsce w Japonii w 1985 roku. 12 minut po starcie samolot doznał dekompresji w komorze ogonowej. Pilotom udało się utrzymać samochód w powietrzu przez 32 minuty, po czym deska rozbiła się 100 km od stolicy Japonii. Jak powiedzieli ocaleni, mogło być więcej uratowanych, ponieważ ludzie prosili o pomoc, ale do czasu przybycia ratowników, którzy wcale się nie spieszyli, zginęło 520 osób. Zginęli w wyniku hipotermii i obrażeń spowodowanych upadkami.
Niestety informacje o zapisanych nie zawsze są prawdziwe. Tak było wtedy, gdy poinformowano, że 4 osoby przeżyły katastrofę lotniczą nad Egiptem. W tym przypadku można jedynie współczuć ludziom, którzy znaleźli nadzieję na cud, ale potem znów ją stracili.
W rosyjskiej historii lotnictwa są również przykłady, kiedy pasażerowie przeżyli katastrofę samolotu pasażerskiego. Tak więc ludzie, którzy przeżyli katastrofę samolotu Kogalymavia w 2011 roku, kiedy samolot zapalił się, a właśnie kołował na pas startowy, otrzymali szczęśliwy bilet. Na 116 pasażerów i 6 członków załogi zginęły tylko trzy osoby, a Tu-154 doszczętnie spłonął.
