Wśród wiejskich rezydencji położonych na przedmieściach północnej Palmyry wyróżnia się Oranienbaum. Jego zabytki znajdują się w kompleksie artystycznym, stworzonym przez natchnione prace znanych architektów, utalentowanych rzemieślników, malarzy i mistrzów sztuki i rzemiosła z XVIII wieku i zajmuje szczególne miejsce w historii kultury rosyjskiej i światowej.
Oranienbaum
W 1707 roku ziemie w pobliżu ujścia rzeki Karasta do Zatoki Fińskiej zostały przyznane przez Piotra I (cesarza) jego współpracownikowi Aleksandrowi Mienszykowowi, który w tym czasie był gubernatorem Ingermanlandu, który oddał Imperium Rosyjskie pod koniec wojny północnej. Z rozkazu ulubieńca cesarskiego, na nadmorskim terenie naprzeciw wyspy Kotlin, architekci G. Shedel i D. Fontana wznieśli Wielki Pałac, który w swej świetności praktycznie nie ustępuje pałacowi cesarskiemu w Peterhofie. Zaprojektowano tu także Dolny Ogród Regularny, jeden z pierwszych w Rosji. Wokół wiejskiej rezydencji Aleksandra Mienszykowa, którą nazwał Oranienbaum,powstała osada pałacowa o tej samej nazwie.
Pochodzenie niezwykłej nazwy próbuje się wyjaśnić różnymi wersjami. Jedna z legend mówi, że w czasach ulubieńca Piotra I istniała pomarańczowa szklarnia (Oranienbaum po niemiecku oznacza drzewo pomarańczowe). Na tarasach i otwartych klatkach schodowych Wielkiego Pałacu latem ciekawostka dla Północy została wyeksponowana w baliach - evergreeny z rodzaju cytrusów.
Historia rezydencji
W swojej ponad 300-letniej historii rezydencja zmieniała wielu właścicieli, a osada otrzymała status miasta.
W 1743 rezydencja została podarowana Piotrowi III, który wstąpił na tron w 1761. Po przewrocie pałacowym w 1762 r. wybudowano pałac dla Katarzyny II w Oranienbaum, który został włączony do kompleksu „Własna Dacza”. Budynki jego budynków stały się jedynymi przykładami stylu architektonicznego rokoko prezentowanego w Rosji.
Od 1796 roku wiejska rezydencja była własnością rodziny cesarskiej i przekazywana kolejnym pokoleniom. Przed rewolucją jej ostatnimi właścicielami byli książęta Meklemburgii-Strelitz.
Po wydarzeniach z 1917 r. część budynków zabytku historyczno-architektonicznego przekazano do Kolegium Leśnego na terenie Oranienbaum. W niektórych pałacach otwierano muzea, zwłaszcza w chińskim. W 1948 miasto zostało przemianowane na Łomonosowa. „Oranienbaum” (jak nazwa) zachował się tylko za historycznym kompleksem. Nadanie miastu imienia wielkiego rosyjskiego naukowca nie stało się przypadkiem. Niedaleko stąd, we wsi Ust-Ruditsa, znajdował się jego majątek i laboratorium do przygotowania kolorowego szkła.
W okresie powojennym Oranienbaum popadło w ruinę, jego poważna odbudowa rozpoczęła się dopiero pod koniec lat 90.
W 2007 roku unikalny kompleks został wprowadzony do Państwowego Muzeum-Rezerwatu Peterhof. Należy zauważyć, że na przedmieściach Petersburga jedynym, który nie został zniszczony w czasie II wojny światowej i zachował historyczną autentyczność, był zespół historyczno-architektoniczny „Oranienbaum”, którego zabytki uzupełniają serię reprezentacyjnych rezydencji droga Peterhof.
Kompleks architektoniczno-krajobrazowy
Pałace i parki Oranienbaum to trzy zespoły artystyczne, które powstały w XVIII wieku. Niezwykłą rolę w ich tworzeniu odegrał Antonio Rinaldi. Manierę włoskiego architekta wyróżniał racjonalizm, przeplatany konserwatyzmem. W Oranienbaum jego dzieła to Pałac Chiński, Opera, Pałac Piotra III i Rolling Hill.
Wszystkie budowle parkowe tworzą osobliwą kompozycję, która dzieli się na Ogród Dolny z Pałacem Mieńszikowa i Park Górny z licznymi zabytkami historycznymi.
Unikalne budowle epoki Piotra Wielkiego
Budowa Wielkiego Pałacu i utworzenie wokół niego Parku Dolnego, którego charakterystyczną cechą jest jedność architektoniczna i artystyczna, była początkiem powstania kompleksuOranienbaum. Do zabytków tej części kompleksu architektonicznego, oprócz Pałacu Mieńszikowa, należą: Budynek Katarzyny, Pałac Monplaisir, Pałac Marly, Kanał Morski i najpiękniejsze alejki fontann.
Wszystkie przetrwały do naszych czasów. Sam Wielki Pałac, mimo wielokrotnych przeróbek, nie zmienił zbytnio swojego wyglądu. Zawsze pozostawał bliski swojemu pierwotnemu projektowi, co pozwala zaliczyć go do unikalnych konstrukcji epoki Piotrowej.
Sztuka krajobrazowa
W sztuce krajobrazowej tamtych czasów próbowali już odejść od zasad zwykłego ogrodnictwa. Tworząc Upper Park, Rinaldi zdołał osiągnąć płynne przejście z jednej części stylistycznej do drugiej. Utalentowany mistrz wziął pod uwagę specyfikę malowniczej okolicy, która wyróżnia Oranienbaum. Park składający się z Own Dacha i Petershtad Ensemble połączył się w jeden. Nie posiada ścisłych linii, starannie przyciętych koron drzew, charakterystycznych dla regularnego układu. Z drugiej strony wyraźnie wyczuwalna jest harmonijna jedność, w której połączyły się skomplikowane geometryczne wzory alejek, placów zabaw, labirynt wodny stawów i sztucznych jezior połączonych kanałami, zamieszki dzikiej przyrody i unikatowa architektura. Ten ostatni reprezentuje unikalne połączenie stylu rokoko z elementami wciąż rodzącego się klasycyzmu.
Artystyczne wzornictwo. Synteza piękna i celowości
Wyjątkową cechą Górnego Parku jest to, że jego układ i projekty wszystkich obiektów w nim są wykonane przez jednegoarchitekt. Projekt artystyczny Rinaldiego łączył magię syntezy piękna i celowości. Mieszanka różnych stylów w wystroju, połączenie zasad regularności i krajobrazu, równy udział metod obu kierunków wyróżnia Oranienbaum, którego widoki harmonijnie wtopiły się w jedną całość z krajobrazem, uderzając swoim pięknem i wielkością.
Architektoniczne i artystyczne zespoły parku
W głębi Parku Górnego otwiera się Pałac Chiński, który jest częścią kompleksu Own Dacha. Co ciekawe, budynek pierwotnie nosił nazwę „dom holenderski”. Nowa nazwa pojawiła się później i była bardziej prawdopodobna ze względu na modę na „chiński”. Dekoracja wnętrz pałacu wykonana jest w duchu sztuki chińskiej i japońskiej.
Kompleks Own Dacha obejmuje również słynną altanę Pergola, składającą się z 54 pylonów i kamiennych schodów schodzących do wody stawu. Powstał w XIX wieku i jest doskonałą ozdobą ówczesnej architektury ogrodowej i parkowej. Pergola została wzniesiona na miejscu Coffee House, którego Rinaldi nigdy nie powołał do życia.
Uwagę przyciąga Rolling Hill, który jest okazałą budowlą parkową. Tutaj dworzanie bawili się zjeżdżając po lodowych zjeżdżalniach, jadąc jedna za drugą i tworząc długość 532 metrów. Tradycyjna zabawa ludowa była dostępna również latem.
Budynek „Kamiennej Sali” był prawdopodobnie przeznaczony na koncerty. Obecnie mieści się w nim interaktywne kino iwystawa rzeźby wnętrz i parków.
W Górnym Parku można również zobaczyć Korpus Kawalerów, Bramę Honorową, pawilon zwany „Kuchnią chińską”.
Park Pietrowski
Park Pietrowski to kolejne dzieło Rinaldiego. Jego układ został zrealizowany przy udziale mistrza Lambertiego. Kiedy powstawał na zasadzie ogrodów włoskich, stosowano również elementy regularnego kierunku. Liczne kaskady, tarasy przeplatają się z miniaturowymi pawilonami, wśród których są dwukondygnacyjny Ermitaż, altana Sołowjowa, dom chiński.
Teraz Park Pietrowski jest wykonany w stylu krajobrazowym. Jego podstawą kompozycyjną jest rzeka Karasta, Stawy Górny i Dolny.
Jak dojechać do Oranienbaum?
Rezydencje królewskie w okolicach Sankt Petersburga są uwzględnione w różnych wycieczkach. Możesz je odwiedzić samodzielnie, jeśli wcześniej wiesz, jak się tam dostać.
Oranienbaum znajduje się w mieście Łomonosow, położonym 40 kilometrów od północnej stolicy. Najlepszym sposobem na dotarcie tutaj jest południowo-wschodnia część miasta. Tak więc możesz dostać się do stacji kolejowej Oranienbaum (w Łomonosowie) ze stacji metra Avtovo minibusem K-424a, autobusem nr 200; ze stacji „Prospect Veteranov” - autobusem nr 343. Pociągi elektryczne odjeżdżają regularnie ze stacji B altiysky do Łomonosowa.
Wcześniej można było dostać się z Kronsztadu do rezerwatu muzealnego promem, teraz łatwiej jest dostać się autobusem nr 175.
Przenośny przewodnik turystyczny
Przy wejściu do parku znajduje się mapaz kluczowymi miejscami, z których słynie Oranienbaum. Zdjęcie planu w przyszłości pomoże prawidłowo zaplanować wycieczkę. Warto zwrócić uwagę na instrukcję pobrania przenośnego przewodnika po parku – jest to elektroniczna aplikacja „Park Oranienbaum”. Zawiera plan, herb, informacje o historii zespołu oraz krótki film.
